نویسنده: admin

از گاردین حمایت کنید

گاردین از نظر سرمقاله مستقل است. ما می خواهیم روزنامه نگاری خود را باز و در دسترس همه نگه داریم. اما ما به طور فزاینده‌ای به خوانندگان خود نیاز داریم که کار ما را تامین کنند.

برندان استیل آمریکایی در مسابقات آدلاید گلف LIV با یک شوت بر لوئیس اوستویزن تندرو پیروز شد. استیل در آخرین دور روز یکشنبه با امتیاز 68 کمتر در باشگاه گلف گرانج رتبه 18 زیر را به پایان رساند.

Oosthuizen آفریقای جنوبی (زیر 17 سال) با شلیک بی عیب و نقص 7 زیر 65 سال خود متهم شد. جان رام شماره 1 سابق جهان نیز با یک عقاب و 6 مرغ پرنده در 64 باشکوه تهدید کرد اما کوتاه آمد.

مت جونز استرالیایی (زیر 14 سال) در صدر رده بندی محلی قرار داشت، در حالی که کامرون اسمیت، مارک لیشمن و لوکاس هربرت زیر 13 سال بودند.

اسمیت یکشنبه را به عنوان بهترین استرالیایی با 11 امتیاز کمتر شروع کرد و سه شوت با استیل، رهبر یک شبه، فاصله داشت. اما کوئینزلندر در سوراخ سوم par-3 222 یاردی گیر کرد و به تماشای یک سری از توپچی ها افتاد که دو سوراخ زیر 70 را تراشیدند.

هموطن او جونز مسابقات را با شش زیر 66 سال و سپس چهار زیر 68 آغاز کرد. این مرد 44 ساله در طول امتداد هفت سوراخ گرم شد و چهار مرغ را برای روز جمع کرد.

لیشمن یک کارت خوب 7 زیر 65 دریافت کرد، در حالی که هربرت پس از 73 بر 73 در روز افتتاحیه بازگشتی تماشایی داشت. هربرت مسابقه را با شوتزنی 7 زیر 65 در روزهای متوالی به خوبی به پایان رساند.

برخی از نام‌های بزرگ کلیدی از جمله بروکس کوپکا (زیر 9 سال)، برایسون دچمبو (زیر 10 سال)، داستین جانسون (زیر 9 سال)، فیل میکلسون (زیر هفت سال) و سرجیو گارسیا (زیر 6 سال) دور بودند.

در حالی که اسمیت افتخارات فردی را از دست داد، بازیکن مورد علاقه محلی کاپیتان تیم تمام استرالیایی Ripper GC را به یک پیروزی تیمی در زمین خانگی رساند. کوارتت ریپر – اسمیت، جونز، لیشمن هربرت – دومین حفره یک پلی آف خسته کننده را برد.

تیم اسمیت با بهره مندی از حمایت سرسخت تیم میزبان، در اولین مرحله پلی آف تیمی در تاریخ LIV، کل تیم استینگرز آفریقای جنوبی به رهبری اوستویزن را شکست داد.

“این واقعی نیست. اسمیت گفت: «این یک رویا برای ما است که به حقیقت پیوسته است. این تورنمنتی بود که قطعاً می‌خواستیم برنده شویم. این خیلی خوب است.”

فقط امتیازات سه بازیکن برتر در دو روز اول مسابقات در نظر گرفته شده است. با این حال، در روز پایانی، استرالیایی ها و آفریقای جنوبی همگی به مدت 53 در هر چهار ران خارج شدند. این یک رکورد پایین برای تیم های LIV به طور کلی است.

اسمیت لیشمن را به عنوان شریک خود برای پلی آف انتخاب کرد که در آن تنها دو بازیکن در هر تیم حضور داشتند و این تصمیم بر اساس مجموع امتیازات در هر سوراخ تعیین می شد. پس از اینکه هر دو تیم در اولین سوراخ اضافی برابری کردند، استرالیایی ها از یک جفت اشتباه استینگر سود بردند تا در سوراخ دوم پیروز شوند. به درستی، این اسمیت بود که پس از یک هفته در کانون توجهات خسته شده بود، که مسابقه نهایی را تکمیل کرد.

gدیمیتروف دقیق در حالی که سفر غیرمحتمل خود را از منشأ فروتن در هاسکوو، بلغارستان، کشوری که پیش از او تقریباً هیچ میراثی از تنیس مردانه نداشت، به بالاترین سطوح ورزشی خود توصیف کرد، ناگهان مکث کرد: «من تمام این مقایسه‌ها را با راجر (فدرر) انجام دادم. او با خنده گفت: «سال‌هاست که این را نگفتی. قدردانش هستم.”

نیازی به توضیح مفصل نبود. سال‌های اولیه کار دیمیتروف، از لحظه‌ای که او با ورزشکاری عالی، یک جعبه ابزار تیراندازی بزرگ و یک بک‌هند با یک دست شیرین به طرز ناخوشایندی وارد تور ATP شد، با مقایسه‌های ناراحت‌کننده و نام مستعار مخوف: بچه فدرال مواجه شد. صادقانه بگویم، بحث در مورد آغاز آن بدون دست زدن به موضوع دشوار است.

او درباره هیجان اولیه می‌گوید: «مطلوب‌کننده بود. «در عین حال، من واقعاً از آن گذشته ام. قبلاً فکر می‌کردم خنده‌دار است، اما در مقطعی فکر کردم: “می‌خواهم خودم را به عنوان تنیسوری که هستم، کسی که هستم ثابت کنم.” فکر می کنم این یکی از اهداف من برای ادامه کار بود. بودن: “خوب، امروز روز من است، این زمان من است که خودم را به عنوان یک بازیگر ثابت کنم که با هیچ کس دیگری کاری ندارم.” فکر می‌کنم کار بزرگی با آن انجام دادم، و صادقانه بگویم، به خصوص به این بخش افتخار می‌کردم زیرا واقعاً می‌خواستم آن را به عنوان مال خودم داشته باشم.

پس از 16 سال رقابت حرفه ای، دیمیتروف غیرقابل انکار نامی برای خود دست و پا کرده است. یک دهه پیش که وارد 10 مسابقه برتر شده است، بزرگترین دستاوردهای او شامل قهرمانی در فینال ATP در سال 2017 و رسیدن به نیمه نهایی سه تورنمنت از چهار گرند اسلم با کسب بیش از 26 میلیون دلار جایزه است. او به بالاترین رنکینگ ATP بلغارستان – رتبه 96 اورلین استانویچف در سال 2000 – به رتبه 3 حرفه ای رسید.

در حالی که بسیاری از معاصران او، مانند کی نیشیکوری و میلوش رائونیچ، برای حفظ تناسب اندام تلاش می کنند یا در آستانه بازنشستگی هستند، تجدید حیات دیمیتروف یکی از بزرگترین داستان های تور امسال بوده است.

در طول هفت ماه گذشته، او با دو فینال Masters 1000، در پاریس در اکتبر و میامی در مارس، به جمع 10 تیم برتر بازگشته است. او اولین عنوان خود را پس از هفت سال در بریزبن به دست آورد و هفته به هفته ثبات عالی از خود نشان داد. او روز جمعه در رم در مرحله یک هشتم نهایی به مصاف یوشیهیتو نیشیکا از ژاپن می رود. فصل چمن هنوز نرسیده است.

او می‌گوید: «قبلاً (قرار گرفتن در 10 نفر برتر) چیزی بود که باید ثابت می‌کردم. از این به بعد، من چیزی برای اثبات در این مورد ندارم. من همیشه در دویدن مسابقه خودم، دویدن با سرعت خودم و انجام کارهایی که واقعاً می‌خواهم، گیر کرده‌ام. چیزهایی که من واقعا دوست دارم اکنون قرار گرفتن دوباره در بین 10 تیم برتر، نتیجه کار سختی است که ما به عنوان یک تیم انجام داده ایم.”

وسواس در مورد شباهت دیمیتروف به فدرر به این معنی است که پیشینه او کمتر شناخته شده است. در حالی که مانوئلا، کاترینا و ماگدالنا ماله‌وا، تنها سه خواهری که در بین 10 خواهر برتر WTA قرار گرفتند، پرچم بلغارستان را در مقابل خود حمل می‌کردند، در تور ATP نمونه‌ای وجود نداشت.

پدرش مربی تنیس و مادرش که سابقاً والیبالیست بود با امکانات محدود سخت کار می کردند. او با پولی که از حقوق بازنشستگی پدربزرگ و مادربزرگش جمع آوری شده بود، اولین هواپیمای خود را برای شرکت در یک رویداد بین المللی خرید. پس از غلبه بر استعداد کم عمق بلغارستان، از نظر مالی به آکادمی های مختلف وابسته شد.

بیشتر دوران حرفه ای دیمیتروف با دوره هایی همزمان شده است که نواک جوکوویچ، راجر فدرر و رافائل نادال تقریباً همه حریفان را به طور دسته جمعی از میدان خارج می کردند. در حالی که برخی تعجب می‌کنند که او و هم‌عصرانش بدون سه تیم بزرگ به چه چیزی می‌توانستند دست پیدا کنند، دیمیتروف قاطعانه می‌گوید که هنگام رویارویی با آنها بازیکن بسیار بهتری است. او می گوید که پس از آموختن این همه درس از آنها، دیگر هیچ چیز فراتر از خط اصلی او را نمی ترساند.

دیمیتروف که در 16 مه 33 ساله می شود، می گوید: «آنها فقط متفاوت هستند. من در طول این سال ها زمان زیادی را صرف بازی با آنها کرده ام. نه تنها جسمی آنها، بلکه روحیات آنها نیز ترسناک است. بسیار شگفت انگیز است که آنها چقدر می توانند ثابت باشند، نه فقط برای یک، دو، سه سال، بلکه تقریباً برای کل حرفه خود. خیلی ترسناک است اگر به خوبی به آن فکر کنید.

من احساس می‌کنم که توانسته‌ام چیزهای زیادی از آنها یاد بگیرم، روشی که آنها نه تنها با فشارها بلکه با خودشان نیز به صورت روزانه برخورد می‌کنند، که به نظر من یکی از سخت‌ترین چیزها است.»

علیرغم موفقیت قابل توجهی که از آغاز فروتنانه به دست آمد، دیمیتروف در بیشتر دوران کاری خود به عنوان فردی ناتوان در نظر گرفته می شد. بازیکنی که همیشه نمی توانست استعداد قابل توجه خود را با اعصاب تحت فشار و غریزه قاتل خود مطابقت دهد. اما شاید او در آستانه تغییر این روایت باشد، زیرا او همچنان به نشان دادن اشتیاق و نظمی که به او اجازه داده تا سال ها در چنین سطح بالایی بازی کند، باشد.

سیاست داخلی تور PGA پس از اینکه به طرز شگفت انگیزی از بازگشت روری مک ایلروی به موقعیت قدرت در سازمان جلوگیری شد، مورد توجه قرار گرفت. غیبت مک ایلروی در هیئت سیاست گذاری تور PGA و به عنوان مدیر PGA Tour Enterprises قطعا باعث ایجاد وحشت در بین حامیان مالی و شرکا از جمله گروه تور اروپا خواهد شد.

وب سیمپسون قصد داشت از هر دو هیئت مدیره استعفا دهد، و قهرمان سابق اوپن ایالات متحده دستورات خاصی را ارائه کرد که می خواست مک ایلروی این پست ها را به عهده بگیرد. این بازیکن 35 ساله که از یکپارچه شدن گلف ناامید شده بود، از برداشتن گام به جلو خوشحال بود.

اما این باعث بروز اختلافات در هیئت سیاستگذاری بسیار قدرتمند PGA Tour شد. اعضای آن شامل تایگر وودز، پاتریک کانتلی و جردن اسپیث هستند و در اروپا نمایندگی ندارند. مک ایلروی قبلاً با کانتلی و اسپیث درباره آینده گلف بحث کرده است. سیمپسون پس از به تعویق افتادن رای گیری در مورد بازگشت مک ایلروی (او نوامبر گذشته به دلیل محدودیت های زمانی از هیئت سیاست گذاری استعفا داد) در جای خود باقی خواهد ماند.

مک ایلروی گفت: «این بسیار پیچیده و بسیار کثیف شد. “فکر می‌کنم برخی از زخم‌ها و بافت‌های زخم قدیمی را که قبلاً اتفاق افتاده بود باز کرد. گروهی از افراد در هیئت مدیره بودند که به دلایلی ممکن بود از بازگشت من راحت نباشند. فکر می‌کنم بهترین کار این بود که انجام دادم. اگر برخی از مردم آنجا بودند که از بازگشت من ناراحت بودند، پس فکر می‌کنم او اینجا می‌ماند و دوره‌اش را می‌بیند، فکر می‌کنم او به جایی رسیده است که این کار را راحت انجام دهد به انجام کاری که انجام می دهم ادامه دهم

من دستم را برای کمک بالا بردم و… نمی توانم بگویم رد شد، این یک روند پیچیده بود تا من را به آنجا برگردانم. بنابراین همه چیز خوب است، هیچ احساس سختی وجود ندارد و همه ما پیش خواهیم رفت.

ترس من این بود که اگر وب کناره گیری کند و من کسی نباشم که او را جایگزین کنم، ممکن است چه اتفاقی بیفتد. من واقعا خوشحالم که وب تصمیم گرفت در سمت خود باقی بماند و باقیمانده دوره خود را ادامه دهد.”

کسانی که با این وضعیت آشنا بودند به گاردین گفتند که موقعیت های کمتر و جایگزینی برای مک ایلروی پیشنهاد شده بود، اما او نمی خواست آنها را بپذیرد. با صحبت علنی، اعضای هیئت سیاست گذاری احتمالاً نگرانی های حاکمیتی را در مورد اینکه سیمپسون به طور مؤثری مدیریت خود را به مک ایلروی واگذار می کند، مطرح می کنند. اما فرآیندهایی که وودز و اسپیث بر روی تخته قرار گرفتند، چنین نقطه ای را تضعیف می کند.

مک ایلروی قاطعانه معتقد است که گلف به یک برنامه جهانی نیاز دارد تا تورهای سنتی بتوانند در کنار مدار LIV با بودجه عربستان سعودی کار کنند. شماره 2 جهان افزود: “من مشتاقانه منتظر آن هستم زیرا فکر می کنم ما فرصتی برای تحقق این امر داریم.” من آن را به ایرلند شمالی تشبیه می کنم که روند صلح را در دهه 1990 طی کرد و روند صلح را در دهه 1990. توافق جمعه خوب. هیچ یک از طرفین خوشحال نبودند. کاتولیک ها خوشحال نبودند، پروتستان ها خوشحال نبودند، اما باعث شد. صلح و سپس به نوعی یاد می گیرید که با آنچه مذاکره شده است، زندگی کنید، درست است، و 25 سال بعد، نسل من هیچ تفاوتی نمی شناسد.

دو بازی برگشت، هر دو به اوج دراماتیک رسیدند، یکی با گل های دیرهنگام و دیگری با گل های دیرهنگام، فینال ومبلی را بین رئال مادرید و بوروسیا دورتموند رقم زد.

دروازه بان: آندری لونین، رئال مادرید

احتمالاً شایان ذکر است که این جایزه به دستان امن مانوئل نویر رسید که سال ها را به عقب برگرداند تا اشتباه فاجعه باری که رئال مادرید را به تساوی کشاند. گرگور کوبل کاندیدای شایسته ای است، اما در واقع پست های پاریسی بیشترین کار را برای دروازه بان دورتموند انجام داده اند. PSG در تساوی 5.36 xG داشت اما نتوانست گلزنی کند. در عوض، لونین پس از چند سیو هوشمند در برنابئو، پاداش را جمع آوری می کند. این بازیکن اوکراینی که در تمام فصل به جای تیبو کورتوا فوق العاده بوده است، نمی تواند جلوی گل فوق العاده آلفونسو دیویس را بگیرد.

مدافع: جولیان رایرسون، بوروسیا دورتموند

مدافع نروژی در برخورد با حملات PSG، که کیلیان امباپه نیز در آن حضور داشت، آنقدر مطمئن بود که این سوال را مطرح کرد که چرا کشورش (که همچنین به مارتین اودگارد و ارلینگ هالند می بالد)) او تابستان امسال در یورو نخواهد بود. رایرسون می تواند در هر دو جناح بازی کند. دفاع سخت و منضبط او از سمت چپ به ایجاد سردرگمی در بین بازیکنان مهاجم PSG کمک کرد. او بازی را با دو تکل، چهار تکل و یک قطع کلیدی به پایان رساند. ادین ترزیچ، سرمربی دورتموند، رایرسون را “پیت بول” خود می نامد. در پایان، امباپه نتوانست کاری انجام دهد، اما ناامیدانه به زمین سقوط کرد.

مدافع: متس هوملز، بوروسیا دورتموند

این موقعیت می تواند به شریک مرکزی هوملز، نیکو شلاتربک برسد، که به همان اندازه در پارک دو پرنس موفق بود. اما در کنار مارکو رویس مهاجم و رهبر معنوی دورتموند، هوملز به خوبی به این موقعیت دست یافت و گل تعیین کننده را در تساوی به ثمر رساند. این به هوملز این فرصت را داد تا تیم دورتموند را به ومبلی برگرداند، جایی که آنها آخرین بار در سال 2013 برابر بایرن شکست خوردند.

مدافع: آنتونیو رودیگر، رئال مادرید

حداقل در انگلیس، تساوی بایرن و رئال به خاطر بازی دقیقه 85 توماس توخل در برابر هری کین به یادگار خواهد ماند، تصمیمی که از نظر بسیاری مربی مونیخی را لعنت کرد. این فریم سکوت رودیگر از کین را کنار گذاشت، به جز حرکت تک گل بایرن. بعد از اینکه این بازیکن هدف بایرن به سختی توپ را دید، توپ را از او دور می کرد که رودیگر و ناچو به سمت او فرستاده شدند. کین چهارشنبه شب به کمتر از 0.8 درصد از مالکیت توپ محدود شد، که در مورد انزوای او بسیار صحبت کرد زیرا بایرن به یک بلوک دفاعی عمیق تر تبدیل شد. توپ دیگر به پای او نمی‌چسبید، یعنی شروعی بی‌اثر برای کین بود و بنابراین تعویض انجام شد.

مدافع: نونو مندز، PSG

پیروزی دورتموند در پاریس شایعاتی مبنی بر اینکه جیدون سانچو با صعود به فینال لیگ قهرمانان اروپا دماغ منچستریونایتد و اریک تن هاگ را به باد داده بود، به دنبال داشت. این واقعیت را نادیده می گیرد که سانچو اگرچه به اندازه کافی سخت کوش بود، اما تأثیر ناچیزی بر بازی گذاشت. مرد انگلیسی تنها به سه دریبل موفق از شش تلاش محدود شد و یک بار از زمین خارج شد. این به لطف مندز است، که یکی از بزرگ‌ترین کمک‌کنندگان در موج فزاینده حملات PSG بوده است.

هافبک: امره جان، بوروسیا دورتموند

رهبر دورتموند، کان است، نه هوملس یا رویس. این اعجوبه که برای لیورپول و یوونتوس تلاش می کرد، تبدیل به مردی بالغ بین دفاع و حمله شده است و با افزایش تعقیب و گریز پاریسی ها، خونسردی و عضله او نقش کلیدی در به هدر رفتن تعقیب و گریز بازی کرد. فقدان امتیاز پی اس جی نتیجه یک تلاش بزرگ و سازماندهی شده بود. بعداً کان گفت: “ما داریم برای هم می جنگیم.” ما کار بزرگی انجام دادیم و به همین دلیل است که شایسته حضور در اینجا هستیم.»

هافبک: وارن زائر امری، پاری سن ژرمن

اگر این آخرین جایگاه امباپه باشد، کمپین PSG نشان داده است که او استعدادهای زیادی را پشت سر خواهد گذاشت. زائر امری در ماه مه 18 ساله شد اما یکی از مهره های اصلی راهیابی لوئیس انریکه به نیمه نهایی بود و زمانی که امتیازات در پاریس در روز سه شنبه کاهش یافت، این جوان بود، نه امباپه، که تلاش بازگشت را رهبری کرد. برای اتصال. او یکی از چهار بازیکن PSG بود که گلزنی کرد اما تا آخرین لحظه به فشار و فشار ادامه داد.

هافبک: فدریکو والورده، رئال مادرید

این بازیکن اروگوئه ای ریه های خط میانی مادرید بود و اورلین توامنی در عمق بیشتری نشسته بود تا تونی کروس را بپوشاند که پاس او به اندازه بازی اول موثر نبود. این دو جای خود را به ادواردو کاماوینگا و لوکا مودریچ دادند که هیجان تساوی به اوج خود رسید، اما انرژی و جستجوی مداوم والورده برای یک افتتاحیه باقی ماند. جود بلینگهام، که از طریق درد بازی کرد، نتوانست تاثیر زیادی بگذارد. این احساس وجود دارد که والورده تقریباً در هر تیمی می تواند ستاره ای باشد. او یک بازیکن پشتیبان فوق العاده در مادرید است.

مهاجم: آلفونسو دیویس، بایرن مونیخ

به نظر می رسید که دیویس در اوایل نیمه اول بازی اورژانسی را به زمین می زند و با به ثمر رساندن یک گل عالی در دقیقه 68 توانست گل تساوی را در دستان بایرن قرار دهد. این برای اولین گل تورنمنت بد نیست – و برای کسی که با یک حرکت احتمالی مرتبط شده است. ما تابستان امسال در مادرید هستیم.

تجربه دفاعی او نیز مفید بود و به جای سرژ گنابری در سمت چپ خط حمله بایرن مونیخ بازی کرد. به نظر می رسید که آنها می توانند در یک تساوی تعیین کننده باشند که تیم توخل کنترل را در دست گرفت.

مهاجم: خوسلو، رئال مادرید

تعویضی دیگر، بازیکن دیگری که در موفقیت ظاهری استوک سیتی سهیم است میراث پاک نشدنی لیگ قهرمانان. و بازیکنی که ظهورش باید قلب هر حرفه ای صادق را پر کند. او در 68 بازی لیگ برای استوک و نیوکاسل فقط 10 گل در لیگ به ثمر رساند، اما دوران مشایی او که در رئال مادرید B نیز جذاب بود، با دو ضربه قاطع برای انکار بایرن مونیخ به اوج خود رسید. اولی گرفتن شکارچی از ریباند بود، دومی ضربه زدن توپ به دروازه از موقعیتی که به خوبی انتخاب شده بود.

مهاجم: وینیسیوس جونیور، رئال مادرید

اگر قرار باشد امباپه برای مادرید بازی کند، با بازیکنی هم تیمی خواهد شد که علیرغم دو سال جوانی، در لیگ قهرمانان تبحر خود را نشان داده است که این بازیکن فرانسوی نتوانسته به آن دست یابد. اگر مادرید ضعیف به نظر می‌رسید زیرا تاکتیک‌های توخل باعث شد تا تساوی آنها را از بین ببرد، این وینیسیوس بود که راهی برای خروج پیشنهاد کرد و امیدوار بود بتوانند راهی برای بازگشت پیدا کنند. گل تساوی ژوزلو با ضربه نویر به سمت وینیسیوس به ثمر رسید. اگر این رام بود، پس یک واکنش عصبی به خطری بود که برزیلی همیشه روی این صحنه می آورد. بهترین دنیا؟ او هم در چت است.

امتیاز دهید، بررسی کنید، به اشتراک بگذارید پادکست های اپل، ابر صوتی، بوم بلند، mixcloud، acast و فاضلابو به گفتگو بپیوندید فیس بوک، هیجان و ایمیل

در پادکست امروز: رئال مادرید نمی تواند از این موضوع فرار کند، می تواند؟ دو گل دیرهنگام خوسلو بازیکن سابق استوک سیتی آنها را به فینال دیگری در لیگ قهرمانان اروپا رساند. آنها احتمالاً مستحق آن بودند، اما این چه ضربه ای برای هری کین است.

در جای دیگر، داستان هایی از سراسر اروپا، پیش نمایش لیگ برتر و پیروزی آکسفورد یونایتد در پلی آف.

به علاوه: یک عذرخواهی از شرق آنگلیا و سوالات شما پاسخ داده شد.

هفته نامه فوتبال را می توانید در آدرس زیر بیابید: اینستاگرام، tiktok و یوتیوب.

از گاردین حمایت کنید

گاردین از نظر سردبیری مستقل است. ما می خواهیم روزنامه نگاری خود را باز و در دسترس همه نگه داریم. اما ما به طور فزاینده‌ای به خوانندگان خود نیاز داریم تا بودجه کار ما را تأمین کنند.