ورزش فارسی

gدیمیتروف دقیق در حالی که سفر غیرمحتمل خود را از منشأ فروتن در هاسکوو، بلغارستان، کشوری که پیش از او تقریباً هیچ میراثی از تنیس مردانه نداشت، به بالاترین سطوح ورزشی خود توصیف کرد، ناگهان مکث کرد: «من تمام این مقایسه‌ها را با راجر (فدرر) انجام دادم. او با خنده گفت: «سال‌هاست که این را نگفتی. قدردانش هستم.”

نیازی به توضیح مفصل نبود. سال‌های اولیه کار دیمیتروف، از لحظه‌ای که او با ورزشکاری عالی، یک جعبه ابزار تیراندازی بزرگ و یک بک‌هند با یک دست شیرین به طرز ناخوشایندی وارد تور ATP شد، با مقایسه‌های ناراحت‌کننده و نام مستعار مخوف: بچه فدرال مواجه شد. صادقانه بگویم، بحث در مورد آغاز آن بدون دست زدن به موضوع دشوار است.

او درباره هیجان اولیه می‌گوید: «مطلوب‌کننده بود. «در عین حال، من واقعاً از آن گذشته ام. قبلاً فکر می‌کردم خنده‌دار است، اما در مقطعی فکر کردم: “می‌خواهم خودم را به عنوان تنیسوری که هستم، کسی که هستم ثابت کنم.” فکر می کنم این یکی از اهداف من برای ادامه کار بود. بودن: “خوب، امروز روز من است، این زمان من است که خودم را به عنوان یک بازیگر ثابت کنم که با هیچ کس دیگری کاری ندارم.” فکر می‌کنم کار بزرگی با آن انجام دادم، و صادقانه بگویم، به خصوص به این بخش افتخار می‌کردم زیرا واقعاً می‌خواستم آن را به عنوان مال خودم داشته باشم.

پس از 16 سال رقابت حرفه ای، دیمیتروف غیرقابل انکار نامی برای خود دست و پا کرده است. یک دهه پیش که وارد 10 مسابقه برتر شده است، بزرگترین دستاوردهای او شامل قهرمانی در فینال ATP در سال 2017 و رسیدن به نیمه نهایی سه تورنمنت از چهار گرند اسلم با کسب بیش از 26 میلیون دلار جایزه است. او به بالاترین رنکینگ ATP بلغارستان – رتبه 96 اورلین استانویچف در سال 2000 – به رتبه 3 حرفه ای رسید.

در حالی که بسیاری از معاصران او، مانند کی نیشیکوری و میلوش رائونیچ، برای حفظ تناسب اندام تلاش می کنند یا در آستانه بازنشستگی هستند، تجدید حیات دیمیتروف یکی از بزرگترین داستان های تور امسال بوده است.

در طول هفت ماه گذشته، او با دو فینال Masters 1000، در پاریس در اکتبر و میامی در مارس، به جمع 10 تیم برتر بازگشته است. او اولین عنوان خود را پس از هفت سال در بریزبن به دست آورد و هفته به هفته ثبات عالی از خود نشان داد. او روز جمعه در رم در مرحله یک هشتم نهایی به مصاف یوشیهیتو نیشیکا از ژاپن می رود. فصل چمن هنوز نرسیده است.

او می‌گوید: «قبلاً (قرار گرفتن در 10 نفر برتر) چیزی بود که باید ثابت می‌کردم. از این به بعد، من چیزی برای اثبات در این مورد ندارم. من همیشه در دویدن مسابقه خودم، دویدن با سرعت خودم و انجام کارهایی که واقعاً می‌خواهم، گیر کرده‌ام. چیزهایی که من واقعا دوست دارم اکنون قرار گرفتن دوباره در بین 10 تیم برتر، نتیجه کار سختی است که ما به عنوان یک تیم انجام داده ایم.”

وسواس در مورد شباهت دیمیتروف به فدرر به این معنی است که پیشینه او کمتر شناخته شده است. در حالی که مانوئلا، کاترینا و ماگدالنا ماله‌وا، تنها سه خواهری که در بین 10 خواهر برتر WTA قرار گرفتند، پرچم بلغارستان را در مقابل خود حمل می‌کردند، در تور ATP نمونه‌ای وجود نداشت.

پدرش مربی تنیس و مادرش که سابقاً والیبالیست بود با امکانات محدود سخت کار می کردند. او با پولی که از حقوق بازنشستگی پدربزرگ و مادربزرگش جمع آوری شده بود، اولین هواپیمای خود را برای شرکت در یک رویداد بین المللی خرید. پس از غلبه بر استعداد کم عمق بلغارستان، از نظر مالی به آکادمی های مختلف وابسته شد.

بیشتر دوران حرفه ای دیمیتروف با دوره هایی همزمان شده است که نواک جوکوویچ، راجر فدرر و رافائل نادال تقریباً همه حریفان را به طور دسته جمعی از میدان خارج می کردند. در حالی که برخی تعجب می‌کنند که او و هم‌عصرانش بدون سه تیم بزرگ به چه چیزی می‌توانستند دست پیدا کنند، دیمیتروف قاطعانه می‌گوید که هنگام رویارویی با آنها بازیکن بسیار بهتری است. او می گوید که پس از آموختن این همه درس از آنها، دیگر هیچ چیز فراتر از خط اصلی او را نمی ترساند.

دیمیتروف که در 16 مه 33 ساله می شود، می گوید: «آنها فقط متفاوت هستند. من در طول این سال ها زمان زیادی را صرف بازی با آنها کرده ام. نه تنها جسمی آنها، بلکه روحیات آنها نیز ترسناک است. بسیار شگفت انگیز است که آنها چقدر می توانند ثابت باشند، نه فقط برای یک، دو، سه سال، بلکه تقریباً برای کل حرفه خود. خیلی ترسناک است اگر به خوبی به آن فکر کنید.

من احساس می‌کنم که توانسته‌ام چیزهای زیادی از آنها یاد بگیرم، روشی که آنها نه تنها با فشارها بلکه با خودشان نیز به صورت روزانه برخورد می‌کنند، که به نظر من یکی از سخت‌ترین چیزها است.»

علیرغم موفقیت قابل توجهی که از آغاز فروتنانه به دست آمد، دیمیتروف در بیشتر دوران کاری خود به عنوان فردی ناتوان در نظر گرفته می شد. بازیکنی که همیشه نمی توانست استعداد قابل توجه خود را با اعصاب تحت فشار و غریزه قاتل خود مطابقت دهد. اما شاید او در آستانه تغییر این روایت باشد، زیرا او همچنان به نشان دادن اشتیاق و نظمی که به او اجازه داده تا سال ها در چنین سطح بالایی بازی کند، باشد.

سیاست داخلی تور PGA پس از اینکه به طرز شگفت انگیزی از بازگشت روری مک ایلروی به موقعیت قدرت در سازمان جلوگیری شد، مورد توجه قرار گرفت. غیبت مک ایلروی در هیئت سیاست گذاری تور PGA و به عنوان مدیر PGA Tour Enterprises قطعا باعث ایجاد وحشت در بین حامیان مالی و شرکا از جمله گروه تور اروپا خواهد شد.

وب سیمپسون قصد داشت از هر دو هیئت مدیره استعفا دهد، و قهرمان سابق اوپن ایالات متحده دستورات خاصی را ارائه کرد که می خواست مک ایلروی این پست ها را به عهده بگیرد. این بازیکن 35 ساله که از یکپارچه شدن گلف ناامید شده بود، از برداشتن گام به جلو خوشحال بود.

اما این باعث بروز اختلافات در هیئت سیاستگذاری بسیار قدرتمند PGA Tour شد. اعضای آن شامل تایگر وودز، پاتریک کانتلی و جردن اسپیث هستند و در اروپا نمایندگی ندارند. مک ایلروی قبلاً با کانتلی و اسپیث درباره آینده گلف بحث کرده است. سیمپسون پس از به تعویق افتادن رای گیری در مورد بازگشت مک ایلروی (او نوامبر گذشته به دلیل محدودیت های زمانی از هیئت سیاست گذاری استعفا داد) در جای خود باقی خواهد ماند.

مک ایلروی گفت: «این بسیار پیچیده و بسیار کثیف شد. “فکر می‌کنم برخی از زخم‌ها و بافت‌های زخم قدیمی را که قبلاً اتفاق افتاده بود باز کرد. گروهی از افراد در هیئت مدیره بودند که به دلایلی ممکن بود از بازگشت من راحت نباشند. فکر می‌کنم بهترین کار این بود که انجام دادم. اگر برخی از مردم آنجا بودند که از بازگشت من ناراحت بودند، پس فکر می‌کنم او اینجا می‌ماند و دوره‌اش را می‌بیند، فکر می‌کنم او به جایی رسیده است که این کار را راحت انجام دهد به انجام کاری که انجام می دهم ادامه دهم

من دستم را برای کمک بالا بردم و… نمی توانم بگویم رد شد، این یک روند پیچیده بود تا من را به آنجا برگردانم. بنابراین همه چیز خوب است، هیچ احساس سختی وجود ندارد و همه ما پیش خواهیم رفت.

ترس من این بود که اگر وب کناره گیری کند و من کسی نباشم که او را جایگزین کنم، ممکن است چه اتفاقی بیفتد. من واقعا خوشحالم که وب تصمیم گرفت در سمت خود باقی بماند و باقیمانده دوره خود را ادامه دهد.”

کسانی که با این وضعیت آشنا بودند به گاردین گفتند که موقعیت های کمتر و جایگزینی برای مک ایلروی پیشنهاد شده بود، اما او نمی خواست آنها را بپذیرد. با صحبت علنی، اعضای هیئت سیاست گذاری احتمالاً نگرانی های حاکمیتی را در مورد اینکه سیمپسون به طور مؤثری مدیریت خود را به مک ایلروی واگذار می کند، مطرح می کنند. اما فرآیندهایی که وودز و اسپیث بر روی تخته قرار گرفتند، چنین نقطه ای را تضعیف می کند.

مک ایلروی قاطعانه معتقد است که گلف به یک برنامه جهانی نیاز دارد تا تورهای سنتی بتوانند در کنار مدار LIV با بودجه عربستان سعودی کار کنند. شماره 2 جهان افزود: “من مشتاقانه منتظر آن هستم زیرا فکر می کنم ما فرصتی برای تحقق این امر داریم.” من آن را به ایرلند شمالی تشبیه می کنم که روند صلح را در دهه 1990 طی کرد و روند صلح را در دهه 1990. توافق جمعه خوب. هیچ یک از طرفین خوشحال نبودند. کاتولیک ها خوشحال نبودند، پروتستان ها خوشحال نبودند، اما باعث شد. صلح و سپس به نوعی یاد می گیرید که با آنچه مذاکره شده است، زندگی کنید، درست است، و 25 سال بعد، نسل من هیچ تفاوتی نمی شناسد.

دو بازی برگشت، هر دو به اوج دراماتیک رسیدند، یکی با گل های دیرهنگام و دیگری با گل های دیرهنگام، فینال ومبلی را بین رئال مادرید و بوروسیا دورتموند رقم زد.

دروازه بان: آندری لونین، رئال مادرید

احتمالاً شایان ذکر است که این جایزه به دستان امن مانوئل نویر رسید که سال ها را به عقب برگرداند تا اشتباه فاجعه باری که رئال مادرید را به تساوی کشاند. گرگور کوبل کاندیدای شایسته ای است، اما در واقع پست های پاریسی بیشترین کار را برای دروازه بان دورتموند انجام داده اند. PSG در تساوی 5.36 xG داشت اما نتوانست گلزنی کند. در عوض، لونین پس از چند سیو هوشمند در برنابئو، پاداش را جمع آوری می کند. این بازیکن اوکراینی که در تمام فصل به جای تیبو کورتوا فوق العاده بوده است، نمی تواند جلوی گل فوق العاده آلفونسو دیویس را بگیرد.

مدافع: جولیان رایرسون، بوروسیا دورتموند

مدافع نروژی در برخورد با حملات PSG، که کیلیان امباپه نیز در آن حضور داشت، آنقدر مطمئن بود که این سوال را مطرح کرد که چرا کشورش (که همچنین به مارتین اودگارد و ارلینگ هالند می بالد)) او تابستان امسال در یورو نخواهد بود. رایرسون می تواند در هر دو جناح بازی کند. دفاع سخت و منضبط او از سمت چپ به ایجاد سردرگمی در بین بازیکنان مهاجم PSG کمک کرد. او بازی را با دو تکل، چهار تکل و یک قطع کلیدی به پایان رساند. ادین ترزیچ، سرمربی دورتموند، رایرسون را “پیت بول” خود می نامد. در پایان، امباپه نتوانست کاری انجام دهد، اما ناامیدانه به زمین سقوط کرد.

مدافع: متس هوملز، بوروسیا دورتموند

این موقعیت می تواند به شریک مرکزی هوملز، نیکو شلاتربک برسد، که به همان اندازه در پارک دو پرنس موفق بود. اما در کنار مارکو رویس مهاجم و رهبر معنوی دورتموند، هوملز به خوبی به این موقعیت دست یافت و گل تعیین کننده را در تساوی به ثمر رساند. این به هوملز این فرصت را داد تا تیم دورتموند را به ومبلی برگرداند، جایی که آنها آخرین بار در سال 2013 برابر بایرن شکست خوردند.

مدافع: آنتونیو رودیگر، رئال مادرید

حداقل در انگلیس، تساوی بایرن و رئال به خاطر بازی دقیقه 85 توماس توخل در برابر هری کین به یادگار خواهد ماند، تصمیمی که از نظر بسیاری مربی مونیخی را لعنت کرد. این فریم سکوت رودیگر از کین را کنار گذاشت، به جز حرکت تک گل بایرن. بعد از اینکه این بازیکن هدف بایرن به سختی توپ را دید، توپ را از او دور می کرد که رودیگر و ناچو به سمت او فرستاده شدند. کین چهارشنبه شب به کمتر از 0.8 درصد از مالکیت توپ محدود شد، که در مورد انزوای او بسیار صحبت کرد زیرا بایرن به یک بلوک دفاعی عمیق تر تبدیل شد. توپ دیگر به پای او نمی‌چسبید، یعنی شروعی بی‌اثر برای کین بود و بنابراین تعویض انجام شد.

مدافع: نونو مندز، PSG

پیروزی دورتموند در پاریس شایعاتی مبنی بر اینکه جیدون سانچو با صعود به فینال لیگ قهرمانان اروپا دماغ منچستریونایتد و اریک تن هاگ را به باد داده بود، به دنبال داشت. این واقعیت را نادیده می گیرد که سانچو اگرچه به اندازه کافی سخت کوش بود، اما تأثیر ناچیزی بر بازی گذاشت. مرد انگلیسی تنها به سه دریبل موفق از شش تلاش محدود شد و یک بار از زمین خارج شد. این به لطف مندز است، که یکی از بزرگ‌ترین کمک‌کنندگان در موج فزاینده حملات PSG بوده است.

هافبک: امره جان، بوروسیا دورتموند

رهبر دورتموند، کان است، نه هوملس یا رویس. این اعجوبه که برای لیورپول و یوونتوس تلاش می کرد، تبدیل به مردی بالغ بین دفاع و حمله شده است و با افزایش تعقیب و گریز پاریسی ها، خونسردی و عضله او نقش کلیدی در به هدر رفتن تعقیب و گریز بازی کرد. فقدان امتیاز پی اس جی نتیجه یک تلاش بزرگ و سازماندهی شده بود. بعداً کان گفت: “ما داریم برای هم می جنگیم.” ما کار بزرگی انجام دادیم و به همین دلیل است که شایسته حضور در اینجا هستیم.»

هافبک: وارن زائر امری، پاری سن ژرمن

اگر این آخرین جایگاه امباپه باشد، کمپین PSG نشان داده است که او استعدادهای زیادی را پشت سر خواهد گذاشت. زائر امری در ماه مه 18 ساله شد اما یکی از مهره های اصلی راهیابی لوئیس انریکه به نیمه نهایی بود و زمانی که امتیازات در پاریس در روز سه شنبه کاهش یافت، این جوان بود، نه امباپه، که تلاش بازگشت را رهبری کرد. برای اتصال. او یکی از چهار بازیکن PSG بود که گلزنی کرد اما تا آخرین لحظه به فشار و فشار ادامه داد.

هافبک: فدریکو والورده، رئال مادرید

این بازیکن اروگوئه ای ریه های خط میانی مادرید بود و اورلین توامنی در عمق بیشتری نشسته بود تا تونی کروس را بپوشاند که پاس او به اندازه بازی اول موثر نبود. این دو جای خود را به ادواردو کاماوینگا و لوکا مودریچ دادند که هیجان تساوی به اوج خود رسید، اما انرژی و جستجوی مداوم والورده برای یک افتتاحیه باقی ماند. جود بلینگهام، که از طریق درد بازی کرد، نتوانست تاثیر زیادی بگذارد. این احساس وجود دارد که والورده تقریباً در هر تیمی می تواند ستاره ای باشد. او یک بازیکن پشتیبان فوق العاده در مادرید است.

مهاجم: آلفونسو دیویس، بایرن مونیخ

به نظر می رسید که دیویس در اوایل نیمه اول بازی اورژانسی را به زمین می زند و با به ثمر رساندن یک گل عالی در دقیقه 68 توانست گل تساوی را در دستان بایرن قرار دهد. این برای اولین گل تورنمنت بد نیست – و برای کسی که با یک حرکت احتمالی مرتبط شده است. ما تابستان امسال در مادرید هستیم.

تجربه دفاعی او نیز مفید بود و به جای سرژ گنابری در سمت چپ خط حمله بایرن مونیخ بازی کرد. به نظر می رسید که آنها می توانند در یک تساوی تعیین کننده باشند که تیم توخل کنترل را در دست گرفت.

مهاجم: خوسلو، رئال مادرید

تعویضی دیگر، بازیکن دیگری که در موفقیت ظاهری استوک سیتی سهیم است میراث پاک نشدنی لیگ قهرمانان. و بازیکنی که ظهورش باید قلب هر حرفه ای صادق را پر کند. او در 68 بازی لیگ برای استوک و نیوکاسل فقط 10 گل در لیگ به ثمر رساند، اما دوران مشایی او که در رئال مادرید B نیز جذاب بود، با دو ضربه قاطع برای انکار بایرن مونیخ به اوج خود رسید. اولی گرفتن شکارچی از ریباند بود، دومی ضربه زدن توپ به دروازه از موقعیتی که به خوبی انتخاب شده بود.

مهاجم: وینیسیوس جونیور، رئال مادرید

اگر قرار باشد امباپه برای مادرید بازی کند، با بازیکنی هم تیمی خواهد شد که علیرغم دو سال جوانی، در لیگ قهرمانان تبحر خود را نشان داده است که این بازیکن فرانسوی نتوانسته به آن دست یابد. اگر مادرید ضعیف به نظر می‌رسید زیرا تاکتیک‌های توخل باعث شد تا تساوی آنها را از بین ببرد، این وینیسیوس بود که راهی برای خروج پیشنهاد کرد و امیدوار بود بتوانند راهی برای بازگشت پیدا کنند. گل تساوی ژوزلو با ضربه نویر به سمت وینیسیوس به ثمر رسید. اگر این رام بود، پس یک واکنش عصبی به خطری بود که برزیلی همیشه روی این صحنه می آورد. بهترین دنیا؟ او هم در چت است.

امتیاز دهید، بررسی کنید، به اشتراک بگذارید پادکست های اپل، ابر صوتی، بوم بلند، mixcloud، acast و فاضلابو به گفتگو بپیوندید فیس بوک، هیجان و ایمیل

در پادکست امروز: رئال مادرید نمی تواند از این موضوع فرار کند، می تواند؟ دو گل دیرهنگام خوسلو بازیکن سابق استوک سیتی آنها را به فینال دیگری در لیگ قهرمانان اروپا رساند. آنها احتمالاً مستحق آن بودند، اما این چه ضربه ای برای هری کین است.

در جای دیگر، داستان هایی از سراسر اروپا، پیش نمایش لیگ برتر و پیروزی آکسفورد یونایتد در پلی آف.

به علاوه: یک عذرخواهی از شرق آنگلیا و سوالات شما پاسخ داده شد.

هفته نامه فوتبال را می توانید در آدرس زیر بیابید: اینستاگرام، tiktok و یوتیوب.

از گاردین حمایت کنید

گاردین از نظر سردبیری مستقل است. ما می خواهیم روزنامه نگاری خود را باز و در دسترس همه نگه داریم. اما ما به طور فزاینده‌ای به خوانندگان خود نیاز داریم تا بودجه کار ما را تأمین کنند.

آندری روبلف علیرغم شب‌های بی‌خوابی که با تب همراه بود، راهی برای مبارزه و پیروزی در مسابقات آزاد مادرید برای اولین بار پیدا کرد. روبلف دومین عنوان مستر 1000 خود را با شکست دادن فلیکس اوگر-آلیاسیم با ست های 4-6، 7-5، 7-5 به دست آورد.

• آندری روبلف با پیروزی در فینال اوپن مادرید بهبودی از رکود را تضمین کرد

در فاصله بین شهرت تونی جکلین و ظهور نیک فالدو در دهه 1970، پیتر اوسترهویس که در سن 75 سالگی درگذشت، بهترین و موفق ترین گلف باز بریتانیا بود. او برای چهار سال متوالی در رده 1 اروپا قرار گرفت و یکی از بهترین رکوردها را در جام رایدر به دست آورد و در دوره ای که ایالات متحده تسلط کامل داشت، درصد بالایی از مسابقات خود را برد. او همچنین در ایالات متحده پیشگام بود و یکی از اولین اروپایی هایی بود که به طور تمام وقت در آنجا تور می کرد، در سال 1975 پیوست و تا سال 1986 در آنجا ماند. او بعداً شغل دوم موفقی را به عنوان یک تحلیلگر گلف آمریکایی ایجاد کرد. پخش کننده CBS

Oosterhuis برنده 20 تورنمنت در سراسر جهان شد، از جمله اوپن ایتالیا (1974) و دو مسابقات اوپن فرانسه (1973 و 1974). او از سال 1971 تا 1974 بر تور اروپای تازه ایجاد شده تسلط داشت و در هر یک از این سال ها نشان شایستگی را به عهده داشت.

او در مسابقات بزرگ 8 تا از 10 امتیاز برتر را به دست آورد، و دو بار در مسابقات اوپن رویال لیتام و سنت آنس در سال 1974 به مقام نایب قهرمانی دست یافت، جایی که او درخشش گری پلیر را با چهار ضربه از دست داد و پس از آن تام واتسون تنها با یک شوت در بازی رفت. سلطنتی در سال 1982. در ترون. او همچنین پس از پیشروی در سه دور اول مسابقات، به قهرمانی مسترز 1973 نزدیک شد، اما در روز پایانی نتوانست کاملاً از خط عبور کند و با جک در جایگاه سوم قرار گرفت. نیکلاوس این بهترین موقعیت مسترز توسط یک بازیکن بریتانیایی تا آن زمان بود و تا پیروزی سندی لایل در سال 1988 به همین ترتیب باقی ماند.

عملکرد خوب Oosterhuis در Masters به ​​او اعتماد به نفس داد تا در اواسط دهه 1970 تور ایالات متحده را آغاز کند، زمانی که گلف بازان بریتانیایی تمایلی به سرمایه گذاری نداشتند. او تقریباً 20 سال در آمریکای شمالی ماند و در 314 تورنمنت بازی کرد و در سال 1981 برنده مسابقات آزاد کانادا شد. این روزها گلف بازان اروپایی یک منظره نسبتاً رایج در پیست ایالات متحده هستند، اما به غیر از جکلین که از اواخر دهه 60 در مسابقات آمریکایی شرکت کرده است، اوسترهویس در دهه 70 و 80 عملاً تنها بود. او گفت: پس از تونی، من تنها فردی در اروپا بودم که جهانی فکر می کردم. من به اوج رسیدم و به خودم ثابت کردم که می‌توانم رقابت کنم.»

شاید آشنایی اوسترهویس با گلف در ایالات متحده بود که به او کمک کرد تا چنین رکورد چشمگیری را در جام رایدر به ثبت برساند، جایی که او از سال 1971 تا 1981 شش بار روی ترات بازی کرد. علیرغم اینکه هر بار در تیم بازنده حضور داشتند، عملکرد آنها یکی از بهترین های تاریخ این رویداد بود. او از سال 1977 به بعد با فالدو زوج سازنده‌ای تشکیل داد و در پیروزی‌های معروفی بر آرنولد پالمر، نیکلاوس و جانی میلر ظاهر شد. در مجموع، او 14 بازی از 28 مسابقه رایدر کاپ خود را برد و سه تای آن ها را نصف کرد.

اوسترهویس در دولویچ، جنوب شرقی لندن، از مادری انگلیسی جوزی (نام خانوادگی فرنکن) و پدری هلندی هانس به دنیا آمد. هانس از اشغال هلند توسط آلمان در طول جنگ جهانی دوم به بریتانیا گریخته بود. وقتی پیتر 12 ساله بود، والدینش به باشگاه گلف دالویچ و سیدنهام هیل نزدیک شدند تا ببینند آیا پسرشان اجازه می‌دهد برای چیدن توت سیاه به زمین مسابقه برود. این درخواست پذیرفته شد، اما به زودی اوسترهویس جوان بیشتر به گلف علاقه مند شد تا میوه چیدن و در سن جوانی به باشگاه پیوست و “تمام روز، هر روز” بازی می کرد و در عرض دو سال از ابتدا گلف بازی می کرد.

پس از نمایندگی بریتانیا در جام واکر 1967 و جام آیزنهاور 1968 به عنوان یک آماتور، او در سن 20 سالگی حرفه ای شد. قد لزوماً یک مزیت در گلف نیست، اما او با یک نوسان کوتاه، جمع و جور و یک بازی کوتاه مرگبار بیشترین استفاده را از ویژگی های خود کرد.

اوسترهویس پس از دو دهه در صدر حرفه‌اش، در سال 1987 از تور ایالات متحده کناره‌گیری کرد و مدیر گلف باشگاه گلف فورسگیت در نیوجرسی شد و بعداً نقشی مشابه در باشگاه گلف ریویرا در کالیفرنیا ایفا کرد، جایی که با همسر دوم خود آشنا شد. . ، روث آن عضو آنجا بود. در بازگشت به بریتانیا در سال 1994، او موافقت کرد که به تحلیل پوشش اسکای از تور ایالات متحده کمک کند و دو مسابقات قهرمانی آزاد را برای بی بی سی پوشش داد.

از سال 1995 تا 1997 او تحلیلگر اصلی کانال گلف برای پوشش تور اروپا بود، شغلی که او تنها به شرطی پذیرفت که بتواند روث آن را در سفرهایش با خود ببرد. او در سال 1998 توسط سی‌بی‌اس انتخاب شد، جایی که صدای آرام انگلیسی، شوخ طبعی و ارائه معتبر او در 20 سال گذشته بین مخاطبان آمریکایی محبوبیت داشت.

در سال 2015، او 67 ساله است و اکنون به طور دائم در Oosterhuis، شارلوت، کارولینای شمالی زندگی می کند. او اعلام کرد که به بیماری آلزایمر زودرس مبتلا شده است. و در نتیجه مطالعات GIS را ترک کرد. در اوایل زندگی، او همچنین به اختلال وسواس فکری جبری مبتلا شد. این او را مجبور کرده بود تا رکوردهای فوق‌العاده دقیقی از هر ضربه‌ای که در هر تورنمنت انجام می‌داد، حفظ کند، نه هر پرنده‌ای که در حین بازی می‌دید (حدود 500 پرنده در طول دوران حرفه‌ای‌اش). ، همه توسط نسخه ای از کتاب نشنال جئوگرافیک کامل پرندگان جهان که او در کیف گلف خود حمل می کرد شناسایی شده است. او پس از تشخیص آلزایمر گفت: «زمانی بود که می‌توانستم هر دوره‌ای را که بازی می‌کردم با جزئیات به یاد بیاورم، نه فقط پارس حفره‌ها، بلکه حتی مسافت‌ها را». من یک دایره المعارف نبودم، اما نزدیک بودم. حالا آنجا نیست.»

او روث آن و دو فرزندش، بایرون و متیو، آن (نام خواهر کونی) را پشت سر گذاشت که ازدواج اولش به طلاق انجامید، و دو پسر، رابرت و ریچارد، و چهار نوه، پیتون، ترنر و ساتون. و لاچلان

درخواست تجدیدنظر ناتینگهام فارست علیه کسر چهار امتیاز از لیگ برتر به دلیل نقض قوانین سودآوری و پایداری (PSR) رد شد.

فارست گفت که وقتی این مجازات در ماه مارس صادر شد، آنها “بسیار ناامید” شدند و مدعی شد که محدودیت های مخارج برای باشگاه های ارتقا یافته به “یکپارچگی و رقابت” لیگ لطمه زده است. باشگاه استدلال کرد که دلایل آنها برای فروش برنان جانسون دو ماه پس از مهلت PSR باید به عنوان یک شرایط تخفیف‌دهنده تلقی شود و کسر امتیاز به حالت تعلیق درآید، اما هیئت مستقل استیناف گفت: “ما تمام انتقادات باشگاه در مورد رویکرد و استدلال کمیسیون را رد می‌کنیم. “

فارست با دو بازی باقی مانده یک مکان و سه امتیاز بالاتر از لوتون رده آخر قرار دارد. شاگردان نونو اسپریتو سانتو با شکست دادن شفیلد یونایتد در آخر هفته گذشته امیدهای خود را برای بقا افزایش دادند. آنها روز شنبه در خانه به مصاف چلسی می روند و در روز پایانی به برنلی می روند.

Forest ضرر مجاز 61 میلیون پوندی را 34.5 میلیون پوند نقض کرد. باشگاه‌های لیگ برتر اجازه دارند 105 میلیون پوند در یک دوره سه ساله از دست بدهند، اما ضررهای مجاز فارست به 61 میلیون پوند محدود شد زیرا آنها دو سال از دوره را در چمپیونشیپ سپری کردند. ضررهای مجاز باشگاه ها برای هر فصل در طول دوره سه ساله آنها در EFL 22 میلیون پوند کاهش می یابد.

لیگ برتر اعلام کرد: این باشگاه استدلال کرد که کمیسیون مستقل اشتباه کرده است که فروش یک بازیکن مطرح را در مدت کوتاهی پس از دوره ارزیابی به عنوان یک عامل تخفیف در نظر نگرفته است و با انتخاب عدم تعلیق برخی از موارد، اشتباه دیگری مرتکب شده است. فروش یا همه امتیازهایی که هر یک از این دلایل اعمال شد “بنابراین کسر چهار امتیاز ادامه خواهد داشت.”

توپ اول: تاونتون رهبران جدید را مسخره می کند

همانطور که ژوزه مورینیو می داند، امتیازات ابتدای فصل به اندازه امتیازات پایان فصل ارزشمند است. وقتی این دورهای سرد، خیس و بی نور کبریت در وفور شیرین پاییز فراموش شود، میز این را به یاد می آورد.

در این زمینه، پیروزی سامرست بر اسکس پس از دو روز اقدام می‌تواند برای یک یا هر دو کشور (و شاید هم برای ساری) حیاتی باشد. بیست ویکت در روز اول سقوط کرد و سم کوک دو بار گارد گرفت و در میان پنج ضربه سریع را فشار داد. انگشتان بازرس زمین باید تکان بخورند، زیرا او هرگز نیاز به تشویق زیادی برای پخش آهنگ “County Ground, Taunton” در ناوبری نشسته ندارد – اما دیدن کوک و جیمی پورتر که از لبه عبور می کنند هرگز آنها را به اندازه سایمون هارمر و مت کریچلی هیجان زده نمی کند. ویرانی .

کشتار در روز دوم ادامه یافت و وقتی گرد و غبار (یا بهتر است بگوییم رطوبت) فروکش کرد، تیم میزبان برای پیروزی به 167 گل نیاز داشت. در حالی که خیلی ترسناک نبود، نشان دهنده بیشترین تعداد ضربه های مسابقه بود. خیلی چیزها به ساعت اول و کمرنگ شدن خط حمله فوق العاده تیم میهمان با توپ جدید بستگی داشت. این شرح شغلی بود که مت رنشو و شان دیکسون به خوبی بیان کردند. آنها عملکرد مثبتی داشتند و بیش از 5 امتیاز را از دست دادند و با کمتر از 100 امتیاز باقی ماندند که پس از جدایی، ادعا کنند. پس از آن، چند ضربه مناسب و چند ضربه سر خونسرد شما را از خط خارج می کند و اندرو امید و تام بانتون ثابت کرده اند که از عهده وظیفه خود بر می آیند.

اسکس به تنهایی در صدر قرار گرفت اما این فرصت را از دست داد تا در برابر ساری که هفته خوبی برای از دست دادن داشت، راهپیمایی کند. سامرست دوم شد اما همه ما می دانیم که این داستان چگونه به پایان می رسد.

توپ دوم: غرش لیون خاموش شد

در حالی که کنت اولین برد فصل خود را کسب کرد، لنکاوی دومین شکست خود را مقابل دوربین های اسکای در اولدترافورد متحمل شد.

اعتبار به ناتان گیلکریست و وس آگار، دو پیسر کنت که در نیمکره جنوبی شکوفا بودند، می رسد. این دو نفر 15 ویکت را بین خود به اشتراک می گذارند. یک کلاه به تعدادی از کریکت بازان مورد علاقه این ستون: جوی ایویژن همه کاره و دانیل بل-دراموند همیشه قابل اعتماد.

با این حال، پس از اینکه بولرهای تیم میزبان کار خود را انجام دادند، کنت را برای 261 اخراج کردند و کیتون جنینگز تصمیم به بازی گرفت، فقط یک اینینگ اول تاسف بار 92 و نیمی از اینینگ دوم باید بازنگری شود. یک کل مفید

علیرغم اینکه در رده متوسط ​​پایین دست و پنجه نرم می کند، ضربات لنکاوی ضعیف به نظر می رسد زیرا سه نفر برتر (جنیگز، لوک ولز و جاش بوهانون) به پاویون بازگشتند. انتخاب ناتان لیون استرالیایی و تام هارتلی از انگلیس اگر چیزی برای کار روی جدول امتیازی نداشته باشند، فایده ای ندارد.

توپ سوم: سیلس برد آسان را کامل کرد

این احساس وجود دارد که Cheteshwar Pujara حتی در جوانی پینه نداشت، او با بازی قدیمی و بسیار مؤثر خود بسیار راحت است. او در دربی (زمینی که محمد ازهرالدین از آن به عنوان سردترین زمینی که تا به حال بازی کرده بود) در اواخر ساسکس 138 رسید و با 143 دوش تیمش که شصت و چهارمین قرن درجه یک او بود، به موفقیت رسید.

اگر دیدن چنین اپراتور باکلاسی در دیویژن دو تعجب آور است، باید از جیدن سیلس، چاک‌دهنده ترینیدادایی که فقط 22 سال سن دارد و 10 تست به نام خود دارد، چه بگوییم؟ تیم میزبان مطمئناً نمی‌توانست ضربات زیادی را به دست بیاورد، پنج ویکت آن‌ها در اینینگ‌های هشت ثانیه‌ای که باعث شد ساسکس در صدر لیگ دو با یک بازی عقب‌تر از اکثر رقبا به پیروزی برسد.

توپ چهار: لوبیا در کانون توجه قرار می گیرد

یورکشایر نیز از فرستادن بازیکنان درجه تست به مکان های لیگ پایین خجالتی نیست، اما جو روت، شان مسعود، هری بروک و آدام لیث تحت الشعاع فینلی بین 22 ساله بازکننده قرار گرفتند که با 173 گل برتری کسب کرد.

با 298 پیشروی تیم میزبان، گلامورگان می دانست که برای نجات بازی با چالش سختی روبرو هستند. آنها موفق شدند 138 بار را پشت سر بگذارند و احتمالاً پس از قرن ها از سام شمال شرقی و کالین اینگرام که قرعه کشی را تضمین کرد، مستحق کمک از آب و هوا بودند. آنها دو نفر از سه گلزن برتر کشور در این فصل هستند، اما مجموع 92 اوور دن موریارتی و دام بس برای تنها دو ویکت (روت یک جفت را برد) اعضایی که بووریل را در آغوش می گیرند راضی نخواهد کرد. ایستاده است

توپ پنج: دو پلوی هنوز تشنه دویدن است

لئوس دو پلوی که بین نورث ایست و اینگرام در لیست گلزنان برتر قرار داشت، دربی شایر را با میدلسکس در زمستان تعویض کرد. این حرکت مانع تیم ملی مجارستان نشد که میانگین خود را از 82 سال گذشته به 84 در این فصل رساند.

با بارش باران در روز اول و آخر در لردز، لسترشایر نمی‌توانست انجام دهد جز اینکه در طول یک قرن حمله خود را تحمل کند، اما میدلسکس پس از مشکلات مالی فصل گذشته، بی سر و صدا به جایگاه دوم لیگ هنوز هم بی‌شکل رسیده است. آنها در بازی هفته گذشته امتیازی برابر با حریف خود دارند.

خوشبختانه، بازار نقل و انتقالات کریکت کانتی به اندازه بازار فوتبال سر و صدا ایجاد نمی کند، اما جذب نیرو یکی از عناصر مهم موفقیت یک شهرستان است. دو پلوی وسوسه انگیز یک ماه پیش زیرک به نظر می رسید. او اکنون حیله گر تر به نظر می رسد.

توپ ششم: PCA محافظی را در برابر برنامه نویسان شکست می دهد

در طول نزدیک به ده سالی که نماینده اتحادیه بودم، به یاد دارم که به مدیریت (و خودم) یادآوری کردم که در مذاکرات طرف بی طرفی نبودم. اگرچه همیشه همپوشانی قابل توجهی بین منافع کارمند و کارفرما وجود دارد، اما مواقعی وجود دارد که بیشتر شبیه یک بازی حاصل جمع صفر است.

انجمن کریکت بازان حرفه ای (که زمانی به عنوان تنها اتحادیه ای که بیشتر از کارفرمایانشان راست گراتر توصیف می شد) اعضای خود را بررسی کرد که (ظاهراً) مایل بودند برای همان پاداش کمتر کار کنند – اما چه کسی این کار را نمی کرد؟ این به معنای نادیده انگاشتن نگرانی‌ها در مورد رفاه بازیکنان و ارتقای برتری نیست، اما مسائلی مانند رانندگی در اواخر شب را می‌توان مطمئناً با مربیان (شین وارن، نوع قابل رانندگی)، اقامت‌های شبانه و، بله، برنامه‌ریزی دلسوزانه‌تر برطرف کرد. اما ترکیب دقیق بازی، تمرین و استراحت مورد نیاز برای ارائه یک یازده تن مناسب و شلیک به یک کاپیتان انگلیس، اکنون به همان اندازه که ربع قرن پیش زمانی که قراردادهای مرکزی معرفی شد، دست نیافتنی به نظر می رسد.

شاید بحث اساسی تری در مورد اینکه بازی دقیقاً به چه مقدار پول نیاز دارد، وجود داشته باشد. او همیشه بیشتر می خواهد. بازیکنان با مشاغل کوتاه (که این روزها شغل مادام العمر دارد؟) بهترین قرارداد را تعقیب می کنند، در حالی که مدیران قوی ترین جریان های درآمدی را می خواهند و همیشه ابتکار توسعه دیگری روی میز وجود خواهد داشت. ، اهداف تعیین شد، بودجه برنامه ریزی شد.

سخت ترین کار برای مدیران، کارمندان یا کارفرمایان موفق نه گفتن است، قبول اینکه این ایده خوبی است، پول بیشتری به همراه خواهد داشت، مشکلات را حل می کند، اما ما این کار را انجام نمی دهیم. به منظور انجام. سازمان های بسیار بیشتری از جاه طلبی بیش از حد رنج می برند تا از فقدان جاه طلبی. دامنه و اولویت های کریکت داخلی انگلیسی باید کمی بیشتر تعریف شود.