ورزش فارسی

رافائل نادال ناامید خود را از غیبت در مسابقات مسترز مونت کارلو در اواخر این ماه ابراز کرد.

نادال از زمان مصدومیت عضلانی در بریزبن در ژانویه از تور دور بوده است و این بازیکن 37 ساله در شبکه های اجتماعی فاش کرد که هنوز آماده بازگشت به میادین نیست.

نادال که 11 بار در مونت کارلو عنوان قهرمانی را به دست آورد، گفت: این لحظات از نظر ورزشی برای من بسیار سخت است. به x نوشت. “متاسفانه، باید به شما بگویم که در مونت کارلو بازی نخواهم کرد. بدنم قطعا به من اجازه نمی دهد.

حتی اگر هر روز با تمام اراده سخت کار کنم و حداکثر تلاشم را برای بازی کردن و رقابت مجدد در تورنمنت هایی که برای من بسیار مهم است به کار ببرم، حقیقت این است که امروز نمی توانم بازی کنم.

شما نمی دانید چقدر برای من سخت است که نتوانم در این مسابقات بازی کنم. تنها کاری که می توانم انجام دهم این است که شرایط را بپذیرم و سعی کنم به آینده نزدیک نگاه کنم و در عین حال هیجان و میل به بازی را حفظ کنم تا به من فرصتی برای بهتر شدن اوضاع بدهم.

“مثل همیشه، مجدداً از همه برای حمایت و بهترین آرزوهای شما سپاسگزارم!”

ب.illy Foster داستانی را روایت می کند که چگونه در سال 1996 یکی از شناخته شده ترین گلف بازان اروپا در کنار تایگر وودز جوان بازی می کرد. تصمیم متکبرانه “او کمی خام است.” در عرض یک سال، وودز اولین Master خود را برد و در افق ناپدید شد.

تصورات خود فاستر محکم به نظر می رسد. بازیکن باتجربه ابزار، که در حال حاضر در کیف مت فیتزپاتریک است، در کنار لودویگ Åberg بود و این سوئدی اولین بازی حرفه ای خود را در مسابقات آزاد کانادا در ژوئن گذشته انجام داد. عصر جمعه، فاستر پیامی برای لوک دونالد فرستاد. فاستر به کاپیتان رایدر کاپ اروپا گفت: “اگر به اندازه کافی خوب هستید، به اندازه کافی بزرگ شده اید.” این مرد جوان یک گل میخ خواهد بود. هر حرکت او را دنبال کنید.” دونالد بیش از این کار کرد. Åberg اولین بازی خود در جام رایدر را در حالی انجام داد که اروپا جام را در رم پس گرفت. دونالد به تازه کار خود برچسب “استعداد نسلی” داده بود. Eslöv، شهری با حدود 20000 نفر در نزدیکی مالمو، ایجاد کرده بود. ستاره در سطح جهانی

آدام اسکات باید متقاعد می شد که حضور آتی Åberg در آگوستا نشنال اولین حضور او در یک رشته اصلی خواهد بود. این توهم از این واقعیت ناشی می شود که این بازیکن 24 ساله در هر دو سوی اقیانوس اطلس پیروز شده است، در رده بندی 10 تیم برتر جهان قرار دارد و علیرغم عدم حضور در هیچ یک از چهار رویداد مهم گلف، در قهرمانی جام رایدر نقش داشته است. همچنین تعجب بزرگی نخواهد بود اگر Åberg اولین بازیکنی باشد که در اولین بازی مسترز پس از فازی زولر در سال 1979 برنده می شود.

اسکات که در سال 2013 برنده ژاکت سبز شد، می گوید: «خیلی افزایش یافته است. اما واقعاً هیچ نقطه ضعفی در بازی او دیده نمی شود. وقتی به همه جنبه ها نگاه می کنیم، او در حال حاضر به عنوان یک بازیکن کاملاً کامل به نظر می رسد. علاوه بر یادگیری اصول فوق العاده محکم، خلاقیت خاصی نیز در آن دخیل است.

گفتن اینکه چه کسی موفق خواهد بود و چه کسی موفق نخواهد شد بسیار دشوار است. من فکر می‌کنم امروز تعداد افراد تقسیم‌کننده بسیار کمتر از 20 سال پیش است، اما وقتی می‌بینی مردی مثل لودویگ می‌آید، می‌گویی: “نمی‌توانم از دست بدهم.” او تمام ویژگی های بازی در آگوستا را دارد. او تمام ویژگی ها را برای بازی در هر جایی دارد.”

اسکات به درستی اذعان می کند که ورود ابرگ به سیستم دانشگاهی ایالات متحده (او دوران بسیار موفقی را در تگزاس Tech پشت سر گذاشت) بسیار کمتر از زمانی که کوئینزلند را به مقصد دانشگاه نوادا در لاس وگاس در اواخر دهه 1990 ترک کرد، قمار بود. مربی کالج Åberg، گرگ ساندز، نیز سابقه مثبتی با گلف بازان سوئدی دارد.

سندز می گوید: «دانشگاه ما نزد فدراسیون سوئد شهرت خوبی دارد، که احتمالاً به لودویگ کمک کرده است. این به او بستگی داشت که آیا ما را انتخاب کند یا ایالت آریزونا، او هر دو را بازدید کرد اما احساس کرد که بهترین گزینه برای ما است. ما در آن زمان مربی نروژی داشتیم، او به من و او اعتماد داشت. او همچنین فکر می کرد که هوا در اینجا سخت تر خواهد بود. البته تصمیم او برای همه ما بهتر است. مدل بودجه مورد استفاده برای بورسیه تحصیلی گلف برای بازیکنان سوئدی به این معنی است که آنها نسبت به برخی دیگر از بازیکنان احتمال کمتری برای ترک دانشگاه بدون تکمیل مدرک دارند.

Åberg قبلاً در یک دوره تخصصی ورزش شرکت کرده بود. فیلبورناسکولان مدرسه شبانه روزی در هلسینبورگ. ساندز می‌گوید: «بچه‌های آنجا بالغ هستند، مثل اینکه قبلاً به کالج رفته‌اند. «بنابراین آمدن به اینجا، ماندن در یک خوابگاه و غیره چندان یک شوک فرهنگی نیست. کسانی از آن مدرسه هم می خواهند سخت کار کنند. آنها واقعاً همه چیز را جدی می گیرند.

تیo تمجید ساندز نشان نمی دهد که او می دانست که Åberg گلف حرفه ای را طوفانی خواهد کرد. ساندز می‌گوید: «او همیشه ابزارهای فیزیکی را در اختیار داشت، اما با ما به سرعت همه چیزهای کوچکی را که برای برنده شدن نیاز دارید، انتخاب کرد. او می‌دانست که باید در نوشتن خطوط، تیراندازی و خواندن بهتر شود. او خیلی مستقیم به نقاط ضعف خود نزدیک شد و آستین ها را بالا زد. او می خواست بداند کاستی هایش کجاست زیرا شکست را انگیزه بزرگی برای بهتر شدن می دید. مردم عاشق مهارت‌های بدنی او می‌شوند، اما نمی‌دانند او چقدر از نظر ذهنی قوی است و چقدر می‌خواهد یاد بگیرد.

شما متوجه می شوید که این بچه واقعاً خوب است و می دانید که او یک بازیکن حرفه ای موفق خواهد بود. من به مردم گفتم که شما یک جایزه بزرگ خواهید گرفت. اما شما همچنین بازیکنان خوب زیادی را می بینید که فوراً با آنها سازگار نیستند. شاید انتظار نداشتم که او این همه کار را به این سرعت انجام دهد. من توانایی او در آرامش را دست کم گرفتم. حالا او می تواند آن رشته را برنده شود.»

اما سرنخ‌های آشکاری وجود داشت که ممکن است در آینده چه اتفاقی بیفتد. Åberg به بالای رتبه بندی جهانی آماتور صعود کرد. موفقیت او در سال 2021 در جام جونز در جورجیا در آب و هوای بد به دست آمد. جاستین توماس و پاتریک رید نیز برندگان سابق این رویداد بودند.

خونسردی Åberg بلافاصله آشکار می شود. سرعت انجام کارش هم همینطور است. روتین قبل از شلیک او یکی از سریع ترین روتین های بازی است. کاپیتان جام رایدر اروپا در سال 2014 پل مک گینلی “هاله جالب” Åberg را تحسین می کند. مک گینلی می افزاید: «او استعداد فوق العاده ای دارد: «شات بعدی، شات بعدی، شات بعدی». “بیایید زیاد فکر نکنیم، فقط بازی کنیم.” از لحظه‌ای که چوب را از کیفش بیرون می‌آورد، سریع با تسکین‌دهنده بحث می‌کند و روی توپ می‌ایستد، همه یک نگاه و ضربه می‌زنند. در این مورد حرف های زیادی برای گفتن وجود دارد.

می‌توانید ببینید که او در مکانی عالی قرار دارد که از محیطی که در آن است لذت می‌برد، همه چیز را با سرعت خودش پیش می‌برد و خیلی تحت تأثیر موفقیت قرار نمی‌گیرد.»

مک گینلی معتقد است که تنها سطح جاه طلبی تعیین می کند که Åberg چقدر می تواند خوب باشد. Åberg بی رحم است. با این حال، یک سال عالی 2023 باعث شد که او ترکیب خود را با جو اسکورون عوض کند، کسی که یک دهه پیش در دوران اوج شهرت آمریکایی در کنار ریکی فاولر بود.

Åberg پس از مسابقات قهرمانی بازیکنان ماه گذشته از آگوستا نشنال بازدید کرد. او همچنین در سال اول دانشگاه در آنجا بازی می کرد. Åberg اولین سفر خود را به یاد می آورد: «به یاد دارم که در ابر نهم بودم. “شما راه می روید و فکر می کنید: “این مکان کجاست؟” خیلی باحال و خاص بازی دوباره در آنجا خوشحال کننده خواهد بود. من به بازگشت به عنوان یک حرفه ای تور فکر می کردم، اما احتمالاً فکر نمی کردم به این زودی اتفاق بیفتد. آگوستا از لحظه ای که واجد شرایط شدم در ذهن من بود.» این چیزی است که رویاهای سوئدی از آن ساخته شده است.

واضح است که جاه طلبی Åberg تنها به گرفتن جایگاه او در رشته Masters ختم نمی شود. او می‌گوید: «می‌دانم که در سال گذشته بسیار پیشرفت کرده‌ام، اما همچنین می‌دانم که چیزهای بیشتری برای دادن دارم.

صادقانه بگویم، من با شایستگی ها و توانایی هایم احساس راحتی می کنم. من فکر می کنم این مهمترین چیز است. امیدوارم بتوانم روی آن صحنه عملکرد خوبی داشته باشم و ببینم به کجا می رسد. اما با کاری که انجام می‌دهم احساس راحتی می‌کنم و سعی نمی‌کنم هفته به هفته زیاد تغییر کنم.»

اسهان لوری تا تمرین روز قبل از شروع جام رایدر مقابل ابرگ بازی نکرد. مرد ایرلندی بلافاصله از آنچه که تماشا می کرد متقاعد شد. لوری می گوید: “او شماره 1 آینده جهان است.” او تاثیرگذارترین گلفبازی است که پس از روری (مک‌آیلروی) دیده‌ام.

لوری خاطرنشان می کند که “همه چیزهای دیگری” که فردی در موقعیت Åberg باید با آنها سر و کار داشته باشد، می تواند مهم تر از خفاش ها یا خفاش های او باشد. اگر زندگی حرفه ای Åberg به گونه ای پیش برود که بسیاری پیش بینی می کنند، هیجان اطراف او فشار بیشتری را وارد می کند.

اسکات می گوید: “من فکر می کنم او باید از شتابی که در حال حاضر دارد استفاده کند.” “این به ناچار در طول یک حرفه می آید و می رود و برای برخی بدتر از دیگران است. اما در حین دویدن، باید به دویدن و فشار دادن ادامه دهید. با توجه به آنچه که من به عنوان یک بازیگر دیگر دیده ام، هیچ چیز او را از حرکت رو به جلو و رسیدن به موفقیت بزرگ باز نمی دارد. او باید همین الان این کار را انجام دهد.

برای من واقعاً خوش شانس بود که در سنی مشابه بعد از بردن بازیکنان به این رشته‌ها وارد شدم. من هم با آنها کلنجار رفتم. اگر بخواهم از خودم انتقاد کنم، همه چیز کمی آسان بود و عیب های شما در بزرگترین تورنمنت ها آشکار شد. بنابراین، با نگاه کردن به گذشته، می توانستم بیشتر به خودم فشار بیاورم. و ما تایگر را به جایی رساندیم که باورش سخت است که او را شکست دهد. امروز در اینجا چنین نیست.»

هنریک استنسون، که Åberg در بزرگ شدن او را بت می‌دانست، دو سال پیش هموطنش را برای صرف شام در یک ایستگاه PGA Tour در سن آنتونیو برد. استنسون ادعا نمی کند که نقش کلیدی در توسعه Åberg دارد، اما او در موقعیت خوبی برای ارزیابی ارزش بالقوه گلف باز برای سوئد قرار دارد. استنسون می‌گوید: «او یک سر بالغ روی شانه‌های جوان دارد. “این کار را بدون اینکه خیلی پایین یا خیلی بالا باشد انجام می دهد. او خودش را در جعبه خودش نگه می دارد و کارها را به روش خودش انجام می دهد.

“ما هنوز میراث بسیار قوی در زمینه هایی مانند هاکی، فوتبال و تمام ورزش های زمستانی داریم، بنابراین گلف همیشه از این نظر کمی به در می زند. اما این به میزان مسلط بودن شما در ورزش نیز بستگی دارد. اگر قرار است لودویگ به اندازه بیورن بورگ، اینگهمار استنمارک یا زلاتان (ابراهیموویچ) در گلف مسلط شود، چرا نباید از این نظر به همان اندازه عالی باشد؟ اما قبل از رسیدن به آن نقطه، فقط تعداد زیادی شوت برای زدن وجود دارد.» هر چه کمتر در آگوستا بهتر باشد.

چهل سال و همه چیز در یک لحظه. ساعت 00:51 بامداد در سویا، الکس برنگر در کنار نقطه پنالتی ایستاد و به آنها این فرصت را داد تا هر چیزی را که می خواستند تصاحب کنند. باشگاه دو و میدانی برای چهار دهه و پنج شکست متوالی در فینال ها بسیار نزدیک بود، اما آنها هرگز به این نزدیکی نبودند و حالا هم نمی خواستند تسلیم شوند. برنگر به کناری پرید، به سمت توپ دوید، آن را به گوشه پایینی تور کوبید و به دویدن ادامه داد: روی بیلبوردها، در سراسر مسیر و به سمت هزاران هوادار که اولین جام مهم خود را در یک فصل جشن می گرفتند. نسل.

بارجی را که جرات نام بردن ندارند باز کن. وقتی نوبت به جشن های قهرمانی می رسد، شیوه حمل و نقل سنتی و تقریباً عرفانی اتلتیک، که تصویر آن بر روی هر دیوار شهر قابل مشاهده است، که صرف ذکر آن حس نوستالژی و حسرت را برمی انگیزد، بالاخره می تواند دوباره به راه بیفتد. از رودخانه Nervión پایین بروید و برای اولین بار از سال 1984 از San Mames عبور کنید. در آن زمان یک میلیون نفر در مسیر بودند. حتی ممکن است در حال حاضر بیشتر باشد. ده فرمان در رختکن وجود داشت: یکی از بارج صحبت نکرد. نیکو ویلیامز گفت: اکنون می‌خواهم آن را برای خودم تجربه کنم. اونای سیمون به شوخی گفت: “40 سال گذشته است، ببینیم آیا هنوز شنا می کند.”

مربی ارنستو والورده تاکید کرد: “این یک مهمانی بزرگ خواهد بود.” یک باشگاه منحصربه‌فرد، قلب یک جامعه، لحظه‌ای بی‌نظیر را تجربه کرد زمانی که مایورکا را در ضربات پنالتی پس از تساوی 1-1 در La Cartuja، شهری 100000 نفری به طور موقت در 900 کیلومتری جنوب شکست داد. والورده به عنوان مربی دوازده جام کسب کرد. او اصرار کرد: «هیچ‌کدام با این مقایسه نمی‌شوند، به دلیل روشی که ما آن را تعقیب کردیم، به دلیل معنای جام، به دلیل فینالی که از دست دادیم.»

اتلتیک که خسته شده بود به رنج کشیده شد. آنها ابتدا تسلیم شدند و مجبور به مبارزه شدند. آنها تمام راه را به وقت اضافه و پنالتی بردند. بنابراین در واقع همه چیز طبق برنامه مایورکا پیش رفت. از ترس اینکه ممکن است دوباره سقوط کنند، از رسیدن به هدفی که می خواستند خودداری کردند. با این حال آنها در ضربات پنالتی برای بیست و چهارمین بار قهرمان کوپا دل ری شدند که سعی کردند از آن دوری کنند. کمی انتظار و کمی جنگ وجود داشت: وقتی هواداران اتلتیک رئال مایورکا را در حالی که دومین مدال خود را به دست می‌آورد تشویق می‌کردند، وحشت واقعی وجود داشت.

مایورکا قهرمانانه بدن خود را تا انتها روی خط گذاشته بود. آنها هر توپی را با سر زدند، هر حرکتی را انجام دادند، ضربات بی پایان را مهار کردند و در ضربات پنالتی دیگری پیروز شدند. آنها در نیمه نهایی مقابل رئال سوسیداد، دیگر باشگاه بزرگ کشور باسک، همین کار را انجام داده بودند: رفتن دوباره به آنجا بخشی از برنامه بود و آنها قبل از فراخواندن به صحنه جشن، تجمع و تشویق کرده بودند. درست مثل کاری که در آن زمان انجام دادند. اما این بار قرار نبود اینطور باشد.

جولن آگیررضابالا، دروازه بان ذخیره اتلتیک، 23 ساله، مانو مورلانس را مهار کرد. نمانیا رادونیچ باعث شد سانست، گلزن زمان عادی تاریخ ساز شود. در نهایت این اتلتیک بود که برای بلند کردن جام بلند شد. یک شب سخت و طولانی بود – چطور ممکن بود نبود – اما اینجا بودند.

مایورکا تمام تلاش خود را کرده بود. این تنها کاری بود که آنها می توانستند انجام دهند تا در پایان یک شب شلوغ و خسته کننده، شناور بمانند. شاگردان خاوی آگیره حتی پس از 20 دقیقه گل اول را به ثمر رساندند. یک توپ شل در زمین ورزشی از همه ارزشمندتر بود. ضربه اول مهار شد، ضربه دوم مهار شد، اما خطر هنوز تمام نشده بود. این وظیفه بر عهده آنتونیو رایلو، کاپیتان مایورکا و آخرین بازیکن باقیمانده در یازده تیم اصلی از روزهای او در دسته سوم قرار گرفت. زمان محدود بود، میل او برای زدن محدود بود، اما نبضش تند نمی شد. در عوض او توپ را به دنی رودریگز زد که به همان نسبت خونسرد توپ را وارد دروازه کرد.

رودریگز که تا 31 سالگی حتی در یک بازی لیگ اول بازی نکرده بود و تنها سه دقیقه پس از بازگشت مایورکا به لیگ برتر در سال 2019 گلزنی کرد، شروع به دویدن به سمت کرنر کرد و هم تیمی‌هایش او را تعقیب کردند. این یک داستان بالقوه در حال ظهور بود. اهالی جزیره تنها 21 سال پس از آخرین جام، به دنبال دومین جام مهم خود بودند.

همچنین شروع بسیار خوبی بود. اتلتیک که توسط مهاجم ودات موریقی، که مدیرش گفته بود برای اجتناب از آن از جاده عبور می کنید، عقب رانده شد، و یک مرد کوهستانی تزلزل ناپذیر که هر توپ را برد، اتلتیک در ابتدا ناآرام به نظر می رسید. و سپس، درست زمانی که آنها شروع به به دست آوردن جای پا کردند، خود را پشت سر گذاشتند و دومینیک گرایف را مجبور کردند که از اینیگو رویز د گالارتا یک دفع سریع انجام دهد. برای مدتی اتلتیک متزلزل به نظر می رسید. شاید فشار 40 ساله، 5 شکست متوالی فینال و این بار برنده شدن، دشواری کنترل ترکیبی از اشتیاق و ترس را افزایش داد.

اگرچه موریقی به زودی نزدیک بود آنها را بگیرد، اما مایورکا در حال تکان خوردن بود و تا جایی که می توانست نگه داشت، اتلتیک زنده بود و در تعقیب بود. به خصوص نیکو؛ وقتی با دویدن تماشایی به سمت منطقه از کنار دو مرد گذشت، تقریباً باورش نمی شد. اما هنگامی که او توپ را درست از جلوی دروازه عبور داد، برادرش اینیگو نتوانست ضربه ای را برای فشار دادن توپ از روی خط ایجاد کند. او به زودی به تحویل برادرش رسید، اما گریف دوباره آنجا بود.

در انتهای دیگر، آنتونیو سانچز، یکی از دو بازیکن تعویضی که در کنار مورلانس فرستاده شده بود، هشدار داد که این کار هنوز انجام نشده و توپ به بیرون رفت. تغییرات برای مایورکا خوب بود، بدترین طوفان به پایان رسیده بود، رادونجیچ نفر بعدی بود که اخراج شد و به زودی در حالی که ما به وقت اضافه می رفتیم معرفی شد. مایورکا از این امکان استقبال کرد. اتلتیک آخرین تلاش خود را برای جلوگیری از این امر انجام داد. گریف ضربه دنی ویویان را دفع کرد و گوروزتا با اختلاف کمی پیش افتاد، اما این امر اجتناب ناپذیر بود. ساعت پنج به نیمه شب بود و آنها همچنان می رفتند.

ایکر موناین، کاپیتان اتلتیک، کهنه کار با پنج شکست در فینال، معرفی شد و دید که یک شانس پرواز می کند و ضربه آزاد به تور کناری کشیده می شود. برای یک لحظه برخی فکر کردند مسابقه تمام شده است. حواشی خوب بود، قلب ها در دهان بود، نیکو نتوانست توپ را به زور از روی خط عبور دهد و موریقی صاحب ضربه سر شد. بعد آگیررضابالا مهار کرد و وقتی پنالتی ها آمد دوباره سیو کرد. یک شات در طول اعصار تا زمانی که تنها یک مرد باقی می ماند.

نیک کیرگیوس قول می‌دهد هفته آینده به زمین‌های تنیس بازگردد و مصمم است که آتشی در دل دارد تا با موفقیت به روزهای بزرگ پس از یک سال کابوس‌وار بازگردد.

فینالیست سابق ویمبلدون، که از اکتبر 2022 تنها یک مسابقه در تور ATP انجام داده است و با آسیب های زانو و مچ پا که نیاز به عمل جراحی دارند، دست و پنجه نرم می کند، در مصاحبه ای در پادکست AO Show، دلگرم کننده ترین به روز رسانی را در مورد بازگشت احتمالی ارائه کرد.

این بازیکن 28 ساله در پاسخ به این سوال که آیا پیامی برای هوادارانش دارد یا خیر، گفت: “به زودی به زمین بازخواهم گشت و شما را بیشتر تشویق خواهم کرد، مطمئناً.”

این بازیکن استرالیایی پس از اینکه بهترین سالش در سال 2022 و در پی آن مصدومیت در سال 2023 به دنبال داشت، گفت: «از نظر تنیس، احتمالاً یکی از سخت ترین سال های زندگی من بود.

همه چیز عالی بود، من نمی توانم از هیچ چیز دیگری شکایت کنم. اما از نظر تنیس، من صحبت های بسیار سختی با خودم داشته ام… مثلا چرا این همه کار را انجام می دهم؟ مثل اینکه مجبور نیستم این کار را بکنم اما بنا به دلایلی انجام می دهم.

“پس من می دانم که هنوز آتش در شکم شما وجود دارد، این چیز خوبی است.”

در بین دوره توانبخشی، کیرگیوس از پروژه های دیگری نیز لذت برده است، از جمله یک دوره موفقیت آمیز به عنوان مفسر تنیس برای یورو اسپورت در مسابقات آزاد استرالیا، اما گفت که مشتاق است به شغل روزانه خود بازگردد.

او گفت: “من برای اولین بار هفته آینده ضربات پنبه ای خواهم زد، بنابراین وقتی به زمین بازگردم، فکر می کنم تازه شروع می شود و این بار به مچ دست و بدنم باز می گردد.”

اما ببین، من قطعا برمی گردم. از آنجایی که آسیب کاملاً جدی است، تعیین تاریخ دقیق دشوار است.

“من به نقطه‌ای در حرفه‌ام رسیده‌ام که می‌دانم موفقیت‌های زیادی کسب کرده‌ام و بسیاری از ورزشکاران حتی یک چهارم آن را هم نداشتند، بنابراین این خودخواهانه است که برگردم و ادعا کنم. دوباره به فینال ویمبلدون می رسم.”

“وقتم را می گذارم، برمی گردم و از بودن در آنجا لذت می برم.”

آنتونی کیم چهارده سال پس از قهرمانی در مسابقات اوپن هیوستون، با متواضعانه روی سکو در میامی قدم گذاشت. پیراهن او گشاد بود و چهره‌اش شبیه مردی بسیار مسن‌تر از 38 سالی بود که در بیوگرافی او به تصویر کشیده شده بود.

کیم توضیح داد: “وقتی پزشکان به شما می گویند ممکن است زمان زیادی نداشته باشید، بیداری بسیار بی ادبانه است.” من هنوز در مورد آن فکر می کنم تا به امروز که آنجا هستم و از گلف خود ناامید شده ام… چقدر پیشرفت کرده ام. من به جایی رسیده ام که نمی توانم اینجا با شما صحبت کنم.

کیم به سرعت آرام شد. او روز پنجشنبه برای اولین بار پس از ده سال در دورال در مقابل رسانه های عمومی ظاهر شد. او در عین حفظ عنصر رمز و راز که او را به چنین شخصیت جذابی تبدیل کرده بود، آگاه و خودآگاه بود. در تابستان 2012، حداقل زمانی که به اوج ورزش خود نزدیک شد، کیم به جراحی آشیل نیاز داشت. او دوباره در یک محیط رقابتی دیده نشد تا اینکه در اوایل سال جاری پیشنهادی از LIV را پذیرفت.

کیم که اولین جراحی از هفت عمل جراحی در سال 2012 بود، گفت: «زندگی من قبلاً به نوعی در حال سقوط بود. من در خارج از زمین گلف تصمیمات بدی می گرفتم. و البته ادامه دارد، دلم برای برش های زیادی تنگ شده است.

“وقتی فهمیدم ممکن است بعد از جراحی دیگر هرگز بازی نکنم، با آن کاملا خوب بودم. در واقع، چند ماه پس از پایان بازی، یک شنبه را با احتمالاً سه یا چهار اتاق پر از وسایل گلف گذراندم ( کلاه، دستکش، توپ، کفش، قمه) برای صد نفر.» به او پیام دادم و گفتم: «هر کی هست بیا. سریع به اینجا می‌رسد و همه چیز را در دستانش نگه می‌دارد». “به نظر فروش گاراژ بود.” چهار سال پیش، کیم روز یکشنبه در جام رایدر، سرخیو گارسیا را شکست داد.

او افزود: “من هیچ کس را به جز خودم برای مشکلاتی که دارم سرزنش نمی کنم.” با این حال، چون در گلف موفقیت‌هایی کسب کرده بودم که فرصت‌های متفاوتی نسبت به بازیکن معمولی 23 یا 24 ساله به من داد، در موقعیتی قرار گرفتم و از آن استفاده کردم.

هنگامی که از آن شیب لغزنده پایین می روید، برگشتن بسیار سخت است و متأسفانه من فقط به سرازیری ادامه دادم. به نوعی موفق به انجام این کار شدم. “من اینجا روبروی شما نشسته ام، واقعاً برایم افتخار و خوشحالم که در اینجا هستم زیرا دلایل زیادی وجود دارد که چرا نباید در حال حاضر اینجا باشم.”

کیم در مورد مبنای عمل خود نامشخص است. او در مورد “لحظه های بسیار تاریک”، “شیاطین تاریک” و “با افراد بد بودن” صحبت کرد. این بازیگر کالیفرنیایی اعتراف کرد که «شخصیتی اعتیادآور» دارد.

یک آزمایش اخیر با 65 دانش آموز در هنگ کنگ نشان داد که کلاس اینجا برای ماندن است. کیم اساسا داشت از صفر شروع می کرد. او گفت: “من همه شایعات را می شنوم که من گلف (تفریحی) بازی می کنم و بازی های پولی بزرگ انجام می دهم. “بدیهی است که مردم در زیرزمین خود تخیل زیادی دارند.” حتی سه هفته قبل از بازگشت به جده، کیم در مورد بازگشت مطمئن نبود، اگرچه احساس می‌کرد که زندگی‌اش به مسیر درست برگشته است.

کیم درباره اتفاقات قبلی گفت: «مردم نگران بودند که من چه می‌کنم و کجا هستم. “در حال حاضر زمان کافی برای پرداختن به جزئیات در مورد همه چیز وجود ندارد. اما من کمک حرفه ای گرفتم. فکر می کنم نتوانستم با بیشتر آسیب ها و اتفاقات زندگی ام کنار بیایم. دفنش کردم چون نمی خواستم به کسی ضعف نشان دهم. فکر می کردم نشان دادن آسیب پذیری ضعف است. من به نقطه ای از زندگی ام رسیده ام که برایم مهم نیست کسی در مورد من چنین فکری می کند. تنها چیزی که به آن اهمیت می‌دهم دخترم است و می‌دانم گفتن این حرف خنده‌دار به نظر می‌رسد، اما تا زمانی که او به من افتخار می‌کند، من مردی شاد هستم.»

ایزابلا اکنون دو ساله است. به نظر می رسد او و امیلی همسر کیم ناجیان او باشند. آنها به مدت 40 دقیقه کیم را به طور گسترده تماشا کردند. کیم گفت: “پدر بودن بزرگترین هدیه ای است که تا به حال دریافت کرده ام و او را ناامید نخواهم کرد.”

من خیلی به همسرم، مادرم و بیشتر از همه دخترم مدیونم. او چند ماه زودتر به دنیا آمد و تماشای مبارزه او دشوار بود. در آن لحظه متوجه شدم که باید زندگی و کارهایی که انجام دادم را تغییر دهم تا بتوانم از نظر عاطفی از او حمایت کنم تا مالی.

برخی از عناصر این سرگرم کننده هستند. کیم آنقدر از این ورزش دور بود که تا این هفته نمی‌دانست بروکس کوپکا، بازیکن LIV، یک قهرمان بزرگ چندگانه است. او از تغییرات قوانین و تجهیزات شگفت زده شد. او نمی دانست که تایگر وودز برنده مسابقات مسترز 2019 شده است. او اذعان می کند: “من روی هدف متمرکز نبودم.” برای من مهم نبود که چه کسی در مسابقات گلف پیروز شد.

هفت روز پس از پیروزی در هیوستون، کیم در مسابقات مسترز سوم شد. هر چیزی که در آینده به این نتیجه نزدیک شود، یک داستان خارق العاده را تکمیل می کند. صرف نظر از اینکه این اتفاق بیفتد یا نه، به نظر می رسد کیم بالاخره با خودش در آرامش است. اما جاه طلبی وجود دارد. “چه مردم باور داشته باشند که من می توانم آن را انجام دهم یا نه، من معتقدم که می توانم آن را انجام دهم.”